Dus ik ben op een zondagochtend toen mijn moeder nog leefde braaf deze film gaan kijken.
Magnifiek vind ik deze film! Zeer emotioneel en heerlijke citaten:
Forrest Gump: What's my destiny, Mama?
Mrs. Gump: You're gonna have to figure that out for yourself.
Jenny Curran: Run, Forrest! Run!
Forrest Gump: My momma always said you can tell a lot about a person by their shoes, where the go, where they've been. I've worn lots of shoes, I bet if I think about it real hard I can remember my first pair of shoes.
Mrs. Gump: You have to do the best with what God gave you.
'Wanneer het leven tegenzit ga dan studeren! Je moet nooit stilstaan, maar je altijd blijven ontwikkelen!'........ een van de laatste opmerkingen die mijn moeder me nog mee gaf. Kort daarna stierf ze heel plotseling op 1 april 2011 aan een ernstige hersenbloeding. De slechtste 1 aprilgrap ooit! Zeker omdat ik ook mijn vader al 8 jaar eerder net zo plotseling had moeten afgeven door een hartfalen. Mijn enige troost is dat ze nu in de hemel samen zijn. Op de afdeling waar ze overleden is hing de volgende tekst die me houvast geeft als ik het even moeilijk heb, omdat ik hierdoor weet dat ze nu weer in liefde samen zijn.
"De liefde overwint alles; laten wij ons dan aan de liefde overgeven."
Latijn: "Omnia vincit amor, et nos cedamus amori" Vergilius
De liefde tussen mijn ouders was zo sterk, nu zijn ze weer samen, dat voel ik gewoon en staan ze ook nog in verbinding met mijn broer en mij vanuit onvoorwaardelijke liefde.
Ondanks de grote verantwoordelijk en naast het onmenselijk groot verdriet dat dit overlijden veroorzaakte, ben ik toch vastberaden om positief te blijven, door te gaan en niet in de slachtofferol te gaan zitten. Ik vertrouw er op dat mijn paarden, andere dieren, familie en vrienden me ook hier door heen zullen helpen en dat ik met hen de juiste keuzes kan maken en vertrouwen houd in een goede afloop.When god closes a door somewhere he opens a window. Dit is al heel mijn leven mijn motto en komt uit mijn favorite film 'the sound of Music'.
Met mijn vader kocht ik tien jaar geleden mijn eerste eigen paard Vlerk. Vlerk was toen al 20 jaar oud en iedereen verklaarde me voor gek op de privé-stal waar ik toen stond dat ik zo'n oud paard kocht. Vlerk is nog steeds bij mij en is op 25-05-2011 inmiddels 30 jaar geworden. Ongeveer een jaar nadat Vlerk bij mij kwam is mijn vader heel plotseling overleden.
Met mijn moeder kocht ik vorig jaar in 2010 Liberty. Ongeveer een jaar later is ook zij overleden. Waarom vraag ik me af? Twee gezonde lieve mensen, mijn warme nest. Waarom? Ik zal er nooit antwoord op krijgen. Ik ben wel enorm dankbaar dat Vlerk en Liberty er nu voor me zijn en probeer zo goed als dat gaat te accepteren dat dit zo moest zijn. Ik wil daarom ook eigenlijk de waarom-vraag niet meer stellen. Het is zo en wat ik ook doe of zou willen doen, ik krijg mijn ouders nooit meer terug fysiek. Spiritueel en op zielsniveau zullen ze altijd bij mijn broer en mij zijn en voel ik ze ook gelukkig nog achter ons staan. Mijn moeder heeft ons bij de hand genomen en geleerd hoe we het grote verlies van ons pap moesten verwerken en laten ervaren dat je zoiets ergs kan overleven. Haar wijze raad, haar vertrouwen en onvoorwaardelijke liefde stel ik achter me op als ik twijfel bij keuzes die we moeten gaan maken. Ik vertrouw erop dat mijn broer en ik de signalen op onze pad zullen zien, voelen en/of ervaren, zodat ze ons de juiste richting op zullen sturen. En ik weet dat mijn ouders daar ook vanaf die plek systemisch nog invloed op kunnen en zullen uitoefenen. Het gaat immers om energie en dat is overal ookal kunnen we het niet altijd zien. Het is er wel degelijk en anders zijn er wel haar briefjes met boodschappen voor elk moment dat we ze nodig hebben als een soort persoonlijke engelenkaartjes! Liberty is er daar ook een groot van voorbeeld van. Toen ik hem met mijn moeder ging bekijken om hem te kopen stopte ze niet met praten over het stille verdriet dat ze had en hoe groot het gemis was dat mijn vader er niet meer was. Ik was op zoek naar een zwarte merrie, maar kwam dus vervolgens met een witte ruin thuis! Waarom? Omdat je een wit paard niet zwart kan maken! Zoals Bert Hellinger zo mooi beschrijft in 'De kunst van het helpen' is het belangrijk om het onderscheid tussen goed en kwaad weg te laten vallen en dat ik pas echt kan helpen als ik niet meer oordeel. Daarom samen met mijn moeder dus een witte ruin gekocht blijkbaar. We waren er samen helemaal weg van en wisten dat hij voor mij het juiste paard zou zijn. Nieuwe lessen mogen geleerd worden met Liberty! Onvoorwaardelijke moederliefde en waarnemen zonder oordelen mag nog verder verfijnd worden. Ik voel dat ik hierbij ook nog het boek van Chris Irwin; 'Dancing with your dark horse' ook nog moet lezen om me hier verder in te kunnen ontwikkelen. How Horse Sense Helps Us Find Balance, Strength and Wisdom.
De grootste les is om alle mensen van verschillende herkomst, verschillende verstrikkingen met gelijke rechten waar te nemen. Leren mee gaan met de spirit waar de toekomst ligt en de verzoening om je in het leven verder te laten voeren hierdoor.
Omdat ik nooit gestopt ben met lezen, ontwikkelen, nieuwe ervaringen opdoen en van paarden houden ga ik ook nu daarmee door. Ik wil leren van paarden en andere paardencoaches en nieuwe mensen ontmoeten met dezelfde overtuigingen en passie voor paarden, mensen en het leven. Daarnaast weet ik dat ik zelf aan de bak moet. Ik moet een ritme en een doel hebben. De eerste weken na het overlijden van mijn moeder ben ik meteen zo goed en zo kwaad als ik kon begonnen met het oppakken van structuur en ritme in mijn leven. Vervolgens kom ik nu steeds meer terug in mijn eigen lichaam, ziel en in mijn eigen leven. Het verdriet is er nog steeds, maar ik kan weer beter dingen onthouden, zaken loslaten, leer weer grenzen stellen en koers bepalen. Ik heb gelukkig mijn humor nog en kan dus lachen met collega's op het werk of met familie en vrienden in mijn vrije tijd. Op het werk bij Achmea kreeg ik de ruimte om mijn verdriet te verwerken en wat aangepast werk te doen in deze periode. Ik krijg het vertrouwen van een team arbeidsdeskundigen om hun teamdag te mogen verzorgen en van het DIVA netwerk mag ik een workshop organiseren. Mijn eerste overwinning na het overlijden van mijn moeder was een teamdag organiseren voor het ministerie. Mijn lieve vriendin Ingeborg, tevens een oud-collega uit het basisonderwijs, stond me bij op de plek waar normaal mijn moeder stond en gaf me het vertrouwen om door te gaan waarvoor ik hier op aarde ben en waar ik energie van krijg. Ik voel dat ik geboren ben voor het werken met mensen en paarden en geniet hier zo enorm van. Het is voor mij de reden om nu als wees toch door te gaan en erop te vertrouwen dat het goed komt!
Ik weet waar ik voor wil vechten en ik voel meer dan ooit dat dit is waar ik helemaal voor wil gaan. Mijn locatie in Tilburg mag naast mijn huidige locatie in Ravels vorm gaan krijgen. Mijn dieren, mijn familie en vrienden zijn mijn krachtbronnen. Ik start iedere dag met het opnoemen van leuke dingen van die dag waar ik dankbaar voor ben dat ik ze mag gaan ervaren. Voordat ik ga slapen vertel ik alle dingen waar ik dankbaar voor ben van die dag nog eens en al vaak zijn dat er aan het einde van de dag nog meer dan ik 's ochtends al voorzien had. Mijn verdriet komt er soms op de meest onhandige momenten uit, maar ik wil er niet voor weglopen of voor thuisblijven. Het is wat het is en het mag er gewoon zijn. Ik ben een mens en toevallig trek ik veel met paarden op en dan is je binnenkant gewoon hetzelfde als je buitenkant. En een lach en een traan liggen soms heel dicht bij elkaar. That's life! Leven als meervoud van Lef! And I love it!
Onlangs de opmerkelijkste buitenrit ooit gehad met Liberty! Nadat ik op een ochtend weer de dingen voor mezelf had opgenoemd waar ik die zondag dankbaar voor zou gaan zijn en me bovenstaande nog eens voor de geest had gehaald en had gevoeld alsof ik daar al was vertrok ik naar de wei aan het bos. Ik maakte verbinding met Liberty, ging hem borstelen en zadelde hem op voor een buitenrit. Stapte op en verwachtte de strijd die altijd kwam wanneer ik Liberty uit de groep haal en hij alleen met mij een buitenrit zou gaan maken. Ik had gevoelsmatig mijn angsten en onzekerheden losgelaten en voor mezelf besloten dat ik als volgende stap in mijn rouwproces rust en ruimte nodig had na de eerste stap van vaste ritmes en structuren. Blijkbaar voelde Liberty dit dus in zijn onderbewuste en had ook niet meer de behoefte om dwangmatig aan zijn kudde te blijven hangen. Ook het konijn is vandaag ontsnapt uit zijn kooi/kippenren en had het op een lopen gezet en verkoos de vrijheid boven het 'veilige' kippenhok...toeval??? Ik geloof van niet. Liberty's naam, de fase waar ik inzat en de drang van het konijn om de ruimte op te zoeken was wederom in mijn optiek niet 'toevallig'. Zo werken systemen die met elkaar verbonden zijn op zielsniveau! Op gevoel ga ik mijn droom waar maken in plaats van een leven lang dromen en hou ik vast aan de zin die ik eerder noemde: "Omnia vincit amor, et nos cedamus amori" Liefhebben is soms ook loslaten en de liefde overwint altijd, daar vertrouw ik op. Ik heb in mijn leven altijd mijn gevoel gevolgd en dat ga ik nu ook doen. Ik voel aan Liberty dat dit nu ook aan de orde is en dat het is wat het is en dat het oordeel van anderen hierin niet belangrijk is! In mijn lijf voelt het goed en sindsdien is Liberty's gedrag totaal veranderd en enorm veel rustiger geworden. Idem bij mezelf natuurlijk ;)
Tijdens het opruimen van de boekenkast van mijn moeder werd ik aangetrokken door het boek van Uri Geller: Geestkracht, het helend vermogen van de Geest. Ik voelde dat ik dit moest gaan lezen. Heel bijzonder om te lezen dat dit boek ook gaat over onder andere theorieen van Sigmund Freud, Carl Jung, Fritz Perls.Wat ik via de paardencoaching en lezen van de gestalt al leerde was dat Perls geen kloof zag tussen lichaam en geest en stond een holistische benadering voor, want het geheel is immers meer dan de som van de delen.
Ook komt in dit boek de term blauwdruk weer naar voren: Alle dieren, dus ook mensen en paarden, erven een bepaalden blauwdruk van hun instinctief gedrag.
En weer wordt bevestigd dat emotioneel, mentaal, spiritueel en fysiek opzicht in verbinding staan.
Allemaal zaken die via de paarden en de opleiding tot paardencoach ook al op mijn pad waren gekomen. De helende kracht van paarden was ook door een aantal deelnemers benoemd die bij mij waren geweest. Wat nu dan weer interessant is of dat op dat moment dan door de paarden kwam of gaven de paarden een stuk helderheid in de geest van de deelnemer, waardoor deze meer aanspraak kon maken op zijn of haar eigen geestkracht? In ieder geval heel bijzonder dat mijn moeder 'toevallig' ook met dit soort zaken bezig was!
Na een gesprek met de buren van mijn moeder kwam de film/documentaire 'The Secret' op mijn pad en het boek van Monty Roberts: De man die naar paarden luistert. De positieve insteek van The Secret bevalt me wel en 'toeval bestaat niet' herken ik ook meteen. Uit het boek van Monty blijkt zijn grote liefde voor paarden en herten die ik deel met hem en 'toevallig' had ik nét dit boek van hem nog niet gelezen!? Zijn diervriendelijke benadering en structureel dezelfde aanpak zijn geweldig en wat zou het gaaf zijn om bij hem in de leer te mogen gaan! Wat een ervaring en wat een rijkdom als je zo'n boek kan schrijven. En ook hier blijkt weer uit ' voor niets gaat de zon op'. Monty heeft met hard werken, de juiste focus en de juiste mensen zijn jeugdromen toch maar mooi waar gemaakt!
Als voorbereiding op de teamdagen met paarden wilde ik mezelf nog wat meer ontwikkelen dus schreef me in voor een 'verdiepingsblok teamcoaching' bij http://www.3pk.nl/ en daarom bestelde ik kort na het overlijden van mijn moeder ook meteen het boek van Bert Hellinger 'De kunst van het helpen' wat al een tijdje op mijn verlanglijst stond en al op verschillende momenten onder mijn aandacht werd gebracht.
Het mooie aan 3pk is dat ik me er altijd welkom en veilig voel om te leren en er gewoon helemaal mezelf kan zijn. Op de reader die bij deze workshopdag hoorde staan twee prachtige teksten die ik hier ook even wil delen:
1. Maak van je passie je beroep en elke dag voelt als een vrije dag.
2. De beste manier om je toekomst te voorspellen is haar zelf te creeren.
Ook meteen helder dat ik 'De kunst van het helpen' juist nu moet lezen. Het collectief geweten, de gemeenschappelijke ziel of een morfogenetisch veld worden hierin besproken en 'het niet hoeven weten' voelt direct als thuiskomen! Ook Liberty's rol wordt duidelijk, want vrijheid is belangrijk om goed te kunnen helpen. 'Wie lief heeft, laat wederom vrij'. Mezelf terughoudend op stellen op een nederige manier, zonder enige bedoeling of enig idee van wat gedaan zou moeten worden of van wat goed of fout is werkt en wordt in dit boek ook beschreven. Geen oplossingen bieden of mensen afhankelijk maken, maar mezelf open stellen en wachten tot de essentie duidelijk wordt en die vervolgens uitspreken. Ik ben enorm blij dat dit boek nu op mijn pad is gekomen en ik zal er nog vaak in terugkijken!
Vind ik mijn eigen boek terug wat ik opnieuw wil lezen na vele jaren: Stemmen van de overzijde van Rosemary Altea.
Op Hemelvaartsdag kreeg ik van mijn lieve vriendin Evi een spiritueel boeket gemaakt door een zeer bijzondere vrouw:
Lydia Bastiaanssen:
Bloemen Astilbe,
Wijntuinstraat 19,
2330 Merksplas,
0032-14 635 440
spiritueelboeket@hotmail.com
Http://SpiritueelBoeket.blogspot.com
Heel bijzonder wat Lydia me vertelde n.a.v. het door haar op gevoel samengestelde boeket voor mij. Iedere bloem, iedere kleur heeft een betekenis en ook de vorm van het boeket vertelde opmerkelijke zaken die allemaal klopten! Prachtig om te zien en ervaren dat deze Spirituele Bloemendame mij informatie kan geven aan de hand van dit boeket. Ik ontdek steeds meer dat er meerdere kanalen zijn om toegang te krijgen tot het alwetende veld. Iedereen kan er volgens mij mee in verbinding komen op zijn of haar eigen creatieve manier. Jezelf hier voor openstellen is de sleutel. Ik geniet in ieder geval dagelijks van het prachtige boeket en denk nog veel terug aan het 2 uur durende consult!
Ook hier werd ik me nog meer bewust van het feit dat ik mijn ouders nog bewuster achter me mag opstellen tijdens het coachen en mag doorvoelen in mijn blauwdruk!
Het boek van Linda Kohanov 'Ruiter tussen twee werelden' komt ook nog op mijn things to do lijst te staan in deze komende periode. En ook het 'Het Coachingsmethoden Boek' waar Ruud Knaapen een stuk heeft geschreven over coachen met paarden is besteld!
Tijdens de opendag van Martine Brosens http://www.spiegelendpaard.be/ met Bart van Ruiten http://www.antepassio.be/ gesproken over een opleiding bij Chris Irwin http://www.chrisirwin.com/ . Een echte aanrader en echt wat voor mij aldus hem en hij spreek uit ervaring, want hij is op dit moment zelf in opleiding bij hem. Ik ben meteen op de site gedoken en begrijp nu beter waarom alle andere opleidingen dit jaar niet doorgingen. Het universum brengt me weer terug bij de man waar het allemaal bij begon. Tijdens mijn afstudeerfase op de PABO (leraren opleiding) schreef ik een eindwerkstuk voor levensbeschouwing over groepsdynamieken in basisschoolklassen n.a.v. zijn boek 'Een paard liegt niet'. Een tekst waar ik nog altijd achter sta en een werkwijze waarmee ik 7 jaar prima kon werken in het onderwijs. Daarnaast is het ook in het bedrijfsleven nog steeds mijn levensbeschouwing. Bij de teams die ik coach met de paarden zijn ook dezelfde dynamieken terug te zien en te herkennen.
Mooie uitspraak van een Horseman, Author, Personal Coach, Motivational Speaker:
“What horses need to hear from us is what many of us would like to hear from ourselves, and each other. They need us to have a calm, focused assurance. They need us to be consistent. They need us to be assertive yet non-threatening. They need us to be both strong and compassionate. In short, horses need us to be our best selves.” – Chris Irwin
Eerste stap is nog de nodige boeken lezen en dan maar eens op onderzoek uit gaan van welke Masters ik in de praktijk weer verder ga leren!
Waar ik me in ieder geval meer op wil focussen is:'Psychologists estimate that authentic communication between people is at least 80% body language'. Tijdens individuele sessies, workshops en teamsessies wil ik dan ook steeds minder gaan praten/verbaliseren, maar meer gaan doen met de 'waar neming' en de 'eigen wijsheid'. Onderstaande citaat sluit daar weer mooi op aan en voelt prima bij mijn huidige manier van werken.
“The best thing for the inside of a man is the outside of a horse.” – Winston Churchill
Systemisch werken met paarden is mijn ding:
Het op diep niveau leren kennen van mijn eigen plek en de positie die anderen daarin innemen, geeft ruimte voor acceptatie en zingeving. De cirkel is rond, de verbinding tot stand gebracht.
Ik ben dankbaar dat ik vanuit systemisch perspectief sinds begin 2010 heb mogen kijken met mensen bij de paarden naar allerlei levensthema's of lifestyle-vraagstukken.
Tijdens iedere sessie leer ik iets over mezelf en geniet ik van de mogelijkheid om op basis van veiligheid en vrijheid deze ervaring te mogen delen met de deelnemer(s).
En iedere dag ervaar ik dat ik nooit uitgeleerd zal zijn, dat de magie en de verwondering blijft!
