Deze avond reed ik enthousiast naar stal. Bareback achterin, hoofdstel en cap. Ik had zin om te gaan rijden met Amor.
Op stal aangekomen werd ik treurig van de verzopen rijbak. Werd ik me bewust van windkracht 7 en storm op komst. Kwam er ook nog spontaan een grote traktor aan met zwaailampen en oplegger. In deze oplegger werder vervolgens voor onze wei grote boomstammen gekwakt door een hijskraan. Jawel ook inclusief zwaailamp.
Mijn eerste overtuiging was....nou laat dat rijden maar zitten. Dat wordt toch niets.
Maar mijn enthousiasme werd door de verbinding met Amor en Liberty toch weer geprikkeld. Het daagde me uit om iets voor mezelf te vinden, wat vandaag nou wél in het voordeel was om toch te besluiten om te gaan rijden.
En ik bedacht: Er zijn geen dazen meer, Jeej!!!
Dus ik besloot om toch te gaan rijden. Eerst te genieten zoals anders van het borstelen en het opzadelen. Gewoon op mijn gemak. De paarden in de stal rustig te laten kijken naar wat die boomslepers en boomsmijters aan het doen waren en te kijken hoe hun reactie hierop was. En een heftige reactie van beide paarden bleef uit. Dus besloot ik te gaan opzadelen en Liberty net zoals anders weer vrij te laten in ons Paddock Paradise. Ook hierin vertrok hij heel rustig en zonder spanning van alles wat er om ons een gebeurde. Dus ik besloot de rijbak te laten voor wat hij was en ook gewoon op de Paddock trails en de weides te gaan rijden die over het algemeen wel droog zijn. Ik liet Amor nog even naar een rustig grazende Liberty kijken toen ik vanaf mijn krukje op zijn bareback sprong en hij bleek door de verbinding met Liberty compleet gerust. Met als gevolg dat ik uiteindelijk super heerlijk gereden heb. De zon zelfs nog eventjes ging schijnen en ik me bewust werd van de kracht van de verbinding tussen Amor, Liberty en mezelf.
Hoe zinloos het lijkt voor een ander dat Liberty in de buurt staat te grazen, maar hoe ik weet dat zijn rol essentieel is geweest en nog steeds is in het hele leerproces van Amor.
Van de allereerste keer dat ik op de rug van Amor klom tot ook in deze keer onder deze extreme omstandigheden deed het iets met mij en dus ook met Amor dat Liberty gewoon rustig zijn eigen ding bleef doen. Dat gaf vertrouwen. Dat gaf zelfbevestiging en dat gaf ook weer het enthousiasme waar ik mee naar stal vertrokken was!
Amor is nu 6 jaar oud en veel mensen zullen vaak gedacht hebben de afgelopen jaren dat het inrijden etc. veel te lang duurde met hem, omdat ik het op mijn manier wilde doen en niet op de 'normale' manier. Maar ik weet nu zeker voor mezelf dat ik blij ben dat ik dit tempo en deze richting met hem wilde lopen en ook waarom! Ik weet namelijk nu dat ik met mijn 6 jarige door de bossen van Oirschot heb gereden met de koets terwijl er een helicopter naast het bospad ging landen. En ook vandaag weer onder deze omstandigheden vertrouwden we elkaar en hebben we geen van beiden 1 seconde getwijfeld aan het geheel dat het niet veilig zou zijn of dat 1 van ons beiden de ander in gevaar zou brengen.
En die basis ligt echt niet alleen bij mij. Die ligt bij alle mensen en paarden in zijn omgeving waar hij in alle veiligheid en vol vertrouwen van mocht leren. Die hij mocht observeren. Waar hij onderdeel mocht zijn van de verbinding. Voor mijn gevoel ligt hij al bij zijn moeder Hope, bij Vlerk die hem introduceerde in onze kudde, bij Nisco die hem leerde wat zacht leiderschap en zijn plek in onze kudde was, die hem grenzen stelde en bij Liberty die ik altijd reed waar hij bij was en die nu op pensioen is en hem rustig vanaf de wei gadeslaat met een wijze en trotse blik. Die na het rijden bij ons aansluit en hem komt kriebelen met zijn bovenlip, omdat wij samen vinden dat Amor het goed gedaan heeft.
Wat een rijkdom! En wat ben ik blij dat ik ben gaan rijden, omdat er geen dazen waren 
😍
🍀
😍🍀
