woensdag 30 april 2014

Chris Irwin Zoersel 30 april

Zo gaaf dat ik vandaag mijn idool Chris Irwin zomaar 'hier om de hoek' in Zoersel aan het werk kon zien!

Als jong paardenmeisje begon mijn verdieping in de wereld van de paarden al vroeg. Ik wilde onderdeel zijn van de kudde en van de belevingswereld van het paard. Naast rijden kon ik (en dat kan ik eigenlijk nog steeds) uren vertoeven in de wei of in de stal en gewoon in me opnemen hoe paarden zijn en doen en vind ik het heerlijk als ze me opnemen in hun kudde. Daarom was ik zo blij dat er zo rond mijn twintigste een boek op mijn pad kwam van Chris Irwin namelijk: 'Een paard liegt niet'. Zo herkenbaar en het werd daarom eigenlijk meteen mijn bijbel for life.

Toen ik in het laatste jaar van de PABO Tilburg (leraren opleiding basisonderwijs in Nederland) een eindverslag moest schrijven voor het vak levensbeschouwing nam ik dit boek dan ook als vanzelfsprekend als bijbel. Ik maakte in dit verslag de vergelijking tussen een kudde paarden en een klas kinderen. Schreef over leiderschap, over verbinding, respect, grenzen stellen en over consequent zijn. De leraar had hier en daar nog wel wat vragen en gaf aan dat dit voor het eerst was dat hij de wereld van paarden als levensbeschouwing had gezien, maar ging toch uiteindelijk akkoord met mijn visie en verslag. Leuk om nu weer eens terug te lezen na 13 jaar en te merken dat ik er eigenlijk nog steeds hetzelfde over denk.

Dan een paar jaar geleden ook nog zijn boek 'Dancing with your Dark Horse' gelezen en ook toen weer enorm veel herkenning en bevestiging van waar ik in geloof en wat ik voel als ik bij paarden ben. Mooi om ook weer in dit boek te lezen dat hij zijn kracht, balans en wijsheid van de paarden zelf haalt. Gewoon door veel bij ze te zijn en open te staan voor hun manier van waarnemen en reageren.




Grenzen stellen voor het paard via de lijnen van een denkbeeldig kwadrant en doen zoals ik ben i.p.v. doen wat ik zeg.


Lichaamstaal communiceert de intentie.

Energie management vanuit je navel/centrum. Reageren in het 'hier en nu'. Bewust communiceren via zachte bewegingen. 'Zijn' met je paard d.m.v. actie & reactie.

Bewust vertrekken met de juiste voet i.p.v. letterlijk 'getting off on the wrong foot'. Net als bij het dansen van een cha-cha-cha een voorbereidingspas zetten om je heup te openen om aan te geven dat je gaat vertrekken en hiermee een uitnodiging geven om te volgen.


Aan de slag met: Push - Block - Draw
Je kan een paard van je weg sturen : Push.
Je kan hem uitnodigen om naar je toe te komen : Draw
Je kan zijn beweging afblokken/blokkeren/omleiden : Block



Maak jezelf sensitiever i.p.v. alleen bezig te zijn met het desensibiliseren van je paard.




zaterdag 26 april 2014

Dotje & Bliksem

Na de aankoop van Dotje in augustus werd de twijfel door onze veearts weggenomen over een mogelijk aanstaand veulentje. Rond maart/april zou het geboren gaan worden. Dit hadden de verkopers gezegd en de dierenarts bevestigde dit dus na een onderzoek. Wie de vader was en wanneer het precies zou gebeuren was de grote vraag echter die bleef bestaan.

Liefdevol zijn we Dotje gaan verzorgen, want hoefsmid, paardentandarts, inentingen en wormkuren waren de laatste jaren door de vorige eigenaren achterwege gelaten helaas. Een goed rantsoen was ook nodig, want Dotje was broodmager buiten haar bolle zwangere buik dan. Via haar inentingsboekje zagen we ook dat ze (toen ze in het verleden dus nog wel entingen kreeg) ook heel Nederland al had gezien. Achteraf ga je nu zitten bedenken wat is er in die eerste maanden van de zwangerschap allemaal misgegaan? Hoeveel veulens heeft ze al wel niet gehad? Wat heeft ze in de afgelopen 16 jaar voor leven gehad? Maar tijdens de dracht zag ik dan het veulen bewegen en bleef ik hoopvol.

Gaandeweg zagen we Dotje ook bekomen. Ze ging graag met me mee wandelen, ze at goed en haar buik groeide en groeide.
Vanaf maart ging ik er daarom iedere nacht al een keertje uit om bij haar te gaan kijken. Vanaf half april ben ik er twee keer per nacht uitgegaan, omdat ik er zeker bij wilde zijn indien het nodig was om haar te helpen.

En dan op 24 april 2014 die mooie kegeltjes. Hét signaal dat het er nu echt aan zat te komen. Mijn wekker om de twee uur gezet en manlief zou ook deze morgen tussen 5 en half 6 voordat hij naar zijn werk zou gaan een check bij haar doen.

De nacht van 24 op 25 april verliep echter heel rustig. Ieder moment dat ik ging kijken een rustige slapende Dotje op stal en tijdens de controle van Gunter voordat hij naar zijn werk ging ook geen bijzonderheden bij Dotje te zien. Geen reden tot alarm voor ons. Dus zou ik om 7 uur de wekker zetten aankleden en met Juliette naar buiten gaan om de volgende check te doen rond kwart over zeven half 8.

Mijn hart staat weer stil als ik aan die eerste blik in de stal terug denk en de tranen springen weer in mijn ogen. Ik zie een veulentje liggen. Maar zo stil. Dat kan niet goed zijn. Er staat een gelaten Dotje bij nog aan het pompen met haar flanken. En er flitst vanalles in een seconde door me heen. Juliette neerzetten op een veillig plekje en die stal inspringen om het veulen recht te zetten, te voelen, wat over gaat in schudden, wrijven, kloppen een reflex om te zien of ik er nog leven in kan krijgen. Vervolgens het besef dat ik te laat ben. Paniek. Verdriet. Waarom???  G**v*rd*mme!!! Wat als ik??? Had ik maar...????

Zo verdrietig en zo zonde van dit prachtige lichtgrijze hengstveulentje. Dit kleine ventje met de kleuren van een ezeltje. Zo schattig. Zo sneu voor Dotje!

En dan volgt het verschil in verwerking tussen Dotje en mij. Dotje neemt het zoals het is en ik schiet in de actie. Ik moet iets doen! Ik ga de dierenarts bellen. Neem contact op met de stichting voor moederloze veulentjes. Bel Gunter...

Kijk dan weer naar Dotje en besef dat zij veel sterker is dan ik. Veel dichter bij haar natuur blijft en mij nog heel wat kan leren m.b.t. rouwverwerking! Samen kijken we naar die kleine Bliksem, want zo heb ik hem genoemd. Donderdagavond 24 april zag ik de bliksem toen ik bij haar ging kijken en kreeg een vreemd gevoel in mijn buik en ik dacht ja dat is een goede naam. Toen ik op dat moment haar buik voelde om te zien of ik het veulen nog voelde bewegen kwam er al geen beweging meer voelbaar in mijn hand. Zou het toen al dood geweest zijn schiet er door mijn hoofd???

Vrijdagmiddag 25 april stap ik met Dotje de stal in waar Bliksem nog ligt. Samen begraven we het veulen een beetje onder het stro. We raken het aan en terwijl mijn tranen blijven stromen begint de donder, de bliksem en de hagel om ons heen weer te geven hoe we ons voelen. Alsof de natuur en het hele universum uiting geeft aan ons gevoel.

Wanneer ik vervolgens wat later met Juliette en de kinderwagen nog eens kom kijken bij haar en naar de bewegingloze Bliksem in de stal hinnikt ze voor het eerst naar ons. Ze stapt uit haar 'rouwsysteem' bij het overleden veulen en sluit zich aan bij ons. Ik rol de kinderwagen met Juliette langzaam vanuit de stal de wei in en voor het eerst kom Dotje uit zichzelf mee naar buiten. Voor het eerst gaat ze bij ons staan grazen en blaast ze zachtjes in het gezicht van Juliette en mij. Eerder die dag at ze alleen als ik het naast haar bracht bij haar en Bliksem in de stal. En nu kon ze zo in verbinding met ons weer buiten in de wei grazen voor het eerst. Bijzonder om dit moment mee te mogen maken. Om te beseffen dat die kinderwagen met Juliette waar we dagelijks mee gaan wandelen haar nu voor het eerst uit de stal deed komen en losmaakte van wat er was gebeurd.

Zaterdagochtend 26 april. Dotje is al weer veel buiten aan het grazen en laat Bliksem voor wat hij is in de stal. Als ik haar brok geef op stal kijk ik hoe ze reageert als ik Bliksem voorzichtig optil en in onze kruiwagen leg. Ik voel dat het mag, het kan en ik doe het daarom ook. Ik neem hem mee en haal zijn fysieke gestalte uit haar systeem. De verbinding met zijn lichaam lijkt op dat moment al verbroken. De plek en de geur blijft echter nog wel wat lading houden zo lijkt het. Na haar ontbijt en momentje in de wei gaat ze terug de stal in naar deze plek en gaat nu zelf liggen op de plek waar Bliksem al die tijd lag. Ik benader haar voorzichtig en ga bij haar zitten op deze plek. Ik verzorg haar met mijn handen, kriebel haar op haar schoft en vertel haar dat ze het goed gedaan heeft. Het is zoals het is lieve Dotje...


Dotje & Bliksem


donderdag 24 april 2014

Kanjer Weekend Voor Kinderen

Stichting Kanjer


Na de enthousiaste verhalen van Janine de Haas over haar 'Stichting Kanjer' heb ik besloten om als paardencoach haar initiatief te steunen en op zondag 18 mei met de kinderen, de ezeltjes en de paarden aan de slag te gaan tijdens haar gratis 'Kanjer Weekend Voor Kinderen'.

Ik vind het geweldig dat Janine het voor elkaar heeft gekregen om kinderen op deze manier te kunnen laten deelnemen aan een Kanjer Weekend van Stichting Kanjer.

Ik kijk er enorm naar uit om samen met Janine en de andere professionele vrijwilligers een super gaaf weekend neer te zetten voor de kinderen die zich aangemeld hebben.

Er worden leuke activiteiten aangeboden zoals o.a. theater, sport, kinder-yoga, bosavonturen en dus ook Paardencoaching!


Wie?:
Leeftijd: 6 tot 18 jaar. (verdeeld in 3 groepen: 6 tm 9 jaar, 10 tm 13 en 14 tot 18 jaar)

Waar?:
De Suikerberg - Groepsaccommodatie & Huifkarverhuur
Baden Powellweg 1, 5175 PC Loon op Zand (gemeente)

Wanneer?:
Begint om 16:30 · Eindigt om 14:00




Voor nog meer informatie:

Aanmelden kan ook nog via janine@kanjeronline.nl er zijn nog een paar plaatsjes vrij!




Ter info m.b.t. CV-Coaching:
Programma zondagochtend 18 mei met CV-Coaching:

9.00 – 9.30: Groep 1: 6 tm 9 jaar:
Ezeltjes (gedragsmatig: (zelf)vertrouwen, weerbaarheid)
 
9.45- 10.30 Groep 2: 10 tm 13 jaar:
paardencoaching(gedragsmatig (zelf)vertrouwen, weerbaarheid)
 
10.45 – 11.15 Groep 3: 14 tm tot 18 jaar:
paardencoaching(gedragsmatig (zelf)vertrouwen, weerbaarheid)

Graag tot ziens!
Charlotte van Iersel
www.CV-Coaching.nl




dinsdag 15 april 2014

Prijsvraag



Van wie is dit oog?

A. Dotje
B. Amor
C. Liberty
D. Vlerk

Wat valt er te winnen?


Een individuele coachsessie.

Stuur het juiste antwoord naar:

info@CV-Coaching.nl


Op eerste paasdag zal ik onthullen wie er van alle inzendingen met het juiste antwoord de gelukkige winnaar is.





Charlotte van Iersel
www.CV-Coaching.nl


vrijdag 11 april 2014

The sky is the limit


'Droom 'n leven of leef je droom' is mijn bedrijfsmotto en levensvisie. 

Waarom doet niet iedereen dat dan?

Vaak is er 'iets' dat je tegenhoudt. Een angst, het vertrouwen in je (schijn-)zekerheid, een blokkade uit het verleden, een familietrauma, het verkeerde moment, je omgeving en/of de huidige omstandigheden.

Om er achter te komen wat jou nou precies tegenhoudt onderzoek ik graag met jou je 'droom' en dat 'iets'. Via het systemisch werk kiezen we dan een representant voor 'jouw droom' en een representant voor  dat 'iets' dat je tegenhoudt. Verder is er dan natuurlijk nog de mogelijkheid om andere zaken en/of mensen op te stellen. En soms geeft onze kudde paarden dan vanzelf al aan wat er nog meer nodig is om te komen tot nieuwe perspectieven en mogelijke kansen. Terug  naar je bron en leren aanvoelen wat het juiste tempo is en de juiste richting om te voelen dat 'the sky really is the limit'!

Dit kan voor een individu, maar dit is natuurlijk ook heel interessant om met je team te doen!

Hoe het werkt?

Kom dat zelf ervaren met CV-Coaching. Ik nodig je van harte uit en maak graag tijd om mijn persoonlijke ervaringen m.b.t. deze manier van opstellingen met je te delen d.m.v. ervaringsgericht leren en gewoon doen!

Graag tot ziens,
Charlotte van Iersel
www.CV-Coaching.nl
info@CV-Coaching.nl


donderdag 3 april 2014

Autonomie

'Jullie dochter gaat straks zeker paardrijden???'...


...Is een opmerking die ik vaak te horen krijg. 

'Misschien wel of misschien niet' is dan vervolgens vanuit mijn hart mijn antwoord. 

Ik hoop dat wij met onze paarden haar het volgende mogen meegeven...

Namelijk de kans om:

Met anderen samen te leren leven met behoud van autonomie.



Op zoek te leren gaan naar eigen behoeften en mogelijkheden. 


Te gaan doen wat ze zelf zinvol vindt.


Zichzelf te voelen, te bewegen en zichzelf met al haar levendigheid uit te drukken. 


Rust & Ruimte te krijgen voor zichzelf.



In haar werkelijke hoedanigheid te mogen bestaan.



Dat ze gedragen mag worden en ruggensteun krijgt als ze daar behoefte aan heeft.

***

En eigenlijk wens ik dat iedereen toe in een ontmoeting met paarden!

www.CV-Coaching.nl