Twee jaar geleden ging ik samen met mijn moeder kijken naar Liberty om samen aan te voelen of hij bij ons op stal en bij mij zou passen. Een grote witte ruin...Een KWPN afstammeling van Michelangelo x Amor met de naam LIBERTY...Een fijn gesprek met de vorige eigenaren, een super eerste kennismaking met Liberty en een emotionele ervaring voor mijn moeder, doordat dit bijzondere grote witte paard meteen het verdriet naar bovenhaalde van het gemis van haar man...mijn vader...die geheel onverwacht op 2 mei 2003 gestorven was.......
Dus Liberty hoorde vanaf dat emotionele moment bij ons gezin & onze kudde!
Liberty leerde mij glimlachen naar angst en samen zijn we daar de laatste twee jaar enorm in gegroeid. Hij tijdens onze buitenritten en ik in het dagelijks leven. Telkens nieuwe uitdagingen en nieuwe hindernissen. Soms ook oude hindernissen of illusies uit het verleden. Maar toch ook een nieuwe fase een nieuw stuk bewustwording. Grote stappen in het loslaten van angsten en ontwikkeling van een nieuw soort vertrouwen in jezelf.
Als ik naar Liberty kijk, dan sta ik nog in verbinding met mijn moeder en met Vlerk. Zeker vandaag, omdat het vandaag op 1 april precies een jaar geleden is dat we ons mam moesten gaan missen en ook precies een maand geleden is dat ik mijn grote vriend Vlerk moest loslaten.
Hoe verdrietig ik soms ook ben, hoe groot de pijn ook is in mijn hart. Ik weet dat ik het kan dragen samen met alle lieve mensen en dieren om me heen en ik weet dat het in orde is om dit te voelen en te delen. Het mag er zijn en het mag stromen in het hier en nu.
Merci grote lieve Liberty vriend!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten